பத்தாம் வகுப்பு பப்ளிக் எக்ஸாமின்போது, தமிழ் முதல் தாளில் கேட்கப்படும்
மனப்பாட செய்யுளில் பல்சுவைப் பாடல்கள் (அப்படித்தான் நினைவு) என்ற
தலைப்பில் கடைசியாய் சில செய்யுள்கள் இருக்கும்.அவற்றைத் தவிர மற்ற பகுதிகளின் செய்யுள்களை கடம் அடித்தாகிவிட்டது. தேர்வின் முதல் நாள் திடீரென பயம், எங்கே அவற்றிலிருந்து ஏதேனும் பாடலை கேட்டுவிட்டால் என்று, அந்தப் பகுதியில் மொத்தம் நான்கு பாடல்கள் மனப்பாடச் செய்யுளாக இருந்தன. எல்லாமே கடினமான சொற்களாகவும்,அவசரத்திற்கு மனதில் பதிய வைக்க
முடியாததாகவும் இருந்தன. இருந்தாலும் தமிழில் அதுவரை வகுப்பில் முதலிடம் அது பறிபோய்விடுமோ என்ற எண்ணத்தில் விடக்கூடாது ஏதேனும் ஒரு செய்யுளையாவது மனனம் செய்ய வேண்டுமென நினைத்து புத்தகத்தைப் பிரித்தேன், எந்தச் செய்யுளை தேர்வு செய்யலாம் என்று குழப்பத்துடன் அமர்ந்திருந்தேன்.
அப்பொதெல்லாம் படிக்கும்போதும் இலங்கை வானொலியின் சேவை செவிகளுக்கு தேவையாக இருந்ததால் அருகில் ரேடியோவையும் வைத்துக்கொண்டுதான் படிப்பேன். ரேடியோவிலிருந்து காற்றலைகளுடே , ”அடி ராக்கம்மா கையத் தட்டு” பாடல் ஒலித்துக்கொண்டிருந்தது, பாடலின் இசைக்கு ஏற்ப பென்சிலை புத்தகத்தில் தட்டியபடியே செய்யுளின் தேர்வில் இருந்தேன். “குனித்த புருவமும் கொவ்வைச் செவ்வாயில் குமிண் சிரிப்பும் ” என்று பாடலின் இடை வரிகள் வந்தன. சரியாக என் பார்வை புத்தகத்தில் பதிந்திருந்த பக்கத்திலும் அதே பாடல். “ஆஹா, இதுதாண்டா நாளைக்கு கேக்கப் போறான்னு பட்சி ஸ்ட்ராங்கா சொல்லுச்சு” . கட கடவென மனப்பாடம் செய்துவிட்டேன்.
அடுத்த நாள் எக்ஸாம் ஹாலில் உட்கார்ந்ததும் மற்ற கேள்விகளை புறம் தள்ளி மனப்பாடச் செய்யுளாக என்ன வந்திருக்கிறது என்றுதான் தேடினேன். நிமிர்ந்த புருவமும், கடவாய்ச் சிரிப்புமாய் ஆனான்.
”எதேச்சையா நடந்தது..கோ இன்ஸிடன்ஸ்....என்ன வேணா இருக்கட்டும்”.
No comments:
Post a Comment